هر سفر ثانیه را من به شماره رفته ام روح غرور مرده را در اشک خود شناخته ام زبان احساس مرا تو عاشقانه کرده ای به خواب روی شانه ات بیا بد عادتم بکن زبان احساس مرا تو عاشقانه کرده ای ببوس تا پاک شود در عشق تو گناه من گل از تماشای رخت چه آب دیده میشود سری که گرم عشق توست به سمت دار میدود زبان احساس مرا تو عاشقانه کرده ای به خواب روی شانه ات بیا بد عادتم بکن زبان احساس مرا تو عاشقانه کرده ای ببوس تا پاک شود در عشق تو گناه من
با چی خالی کنم هر شب یه بغضی قد یه کوهو شبایی که بغل کردم یه قاب عکس بی روحو کجایی که ببینی من چه دردی میکشم بی تو چه زجری میشکم وقتی میبینم جای خالیتو ... تو رفتی خاطرات تو ، رفیق اشک چشمامن در و دیوار این خونه غریبی میکنن با من یه دریا بودی و چشمم حریف بغض دریا نیستی تو اونقدر دور رفتی که ازت یک قطره پیدا نیست ...
کجایی ... که ببینی من چقدر دل خسته و تنهام ببینی ، زندگی بی تو داره جون میده رو دستام
منو تو ما شده بودیم عذابم میده من بودن با داغ دوری از دستات یه عمری تن به تن بودن دلم میگیره از تقدیر که دور از هم رهامون کرد اگه قسمت جدایی بود واسه چی آشنامون کرد ...
کجایی ... که ببینی من چقدر دل خسته و تنهام ببینی ، زندگی بی تو داره جون میده رو دستام داوود یداللهی
از دست من میری ، از دست تو میرم تو زنده می مونی منم که می میرم
برداشت ما از عشق با هم تفاوت داشت
این آخرین باره ، من ازت میخوام ، عاقلشی دیوونه
که حتی توی دریا نمیشه غرقش کرد
یه چیز و می دونی که خیلی بی رحمی
ظالم بمون اما ؛ مظلوم نمایی کن
نتیجه ی این عشق دیگه مساوی نیست
این آخرین باره ، من ازت میخوام ، عاقلشی دیوونه
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
